Skazani na samotność

Czasami czujemy się zagubieni
Celu w życiu nie widzimy
W rozpaczy i ciemności zatraceni
Po omacku na świecie błądzimy

Czasami mamy gorzej niż rozbitek
Wokół nas tłum obcych ludzi
Mamy często dość żelaznych klatek
Niech jednak wolny tłum cię nie złudzi

Człowiek żyje po to by kochać
Kłamcą jest ten co sądzi inaczej
Nie żyjesz po to by szlochać

Najgorsza śmierć to samotność
Na którą skazują nas bracia
Potrafisz zniszczyć samotność?

autor

Samara

Dodano: 2007-01-04 23:22:38

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie