SKRZYDŁA
Dogonić chcesz dobrocią bez skazy.
Kamień rzucony na dno czystej rzeki,
Twoim imieniem płacze.
Może jesteś duchem Anioła obiecanym
na wieki.
Łykiem źródlanej wody,co ukoi trud
życia?
Zatrzymać ..chcesz ptaka w rozumu locie.
Z sercem, rozbłysnę pożarem z głębokich
chmur.
Ześlizgnę w żar Twoich ramion
wytęsknionych.
Zrozum..
Odrodzić się,poderwać do lotu muszę.
Taka jest wolność,jak oddech bez
zazdrości.
Spełnione podniebne ludzkie pragnienia.
Czy można dogonić wiatr?
Tętent koni po nocy,co rytm w sercu
wybija.
Tkliwie dźwięczy w śnie niewyśpiewanym.
To jak blask światła, co zachód słońca
zabija.
Czy rozłożysz skrzydła wiary i nadziei,
aby mnie w beztroskim locie zatrzymać?
Łódź,01.07.2007r. ula2ula
autor
ula2ula
Dodano: 2007-07-01 15:17:02
Ten wiersz przeczytano 799 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
A mnie się spodobała perspektywa nieograniczonej
przestrzeni,czająca się w tych słowach...
Czy to nie są aby czary? ;)
Nikt nikomu nie powinien ograniczać wolności, ani
zatrzymywać w locie... Jeśli uda mu sie rozłożyć
skrzydła, najlepszym, co mógłby zrobić, to lecieć wraz
z Tobą...
Jesli ptak jest w locie i szybuje... nie da sie go
zatrzymac, nawet nie probuj! Mozesz podazyc za nim lub
leciec obok niego rownie pieknym i szybkim lotem. Moze
Cie wowczas dostrzeze. Wolnosc jest czasem
potezniejsza niz milosc, jesli chodzi o ...ptaki.
Analize taka znajdziesz w moim wierszu pt "Ptak"
Lot i wolność... Fajny lkimat.
Tylko czy on będzie chciał Cię zatrzymać...? Mam na co
dzień takie zatrzymywanie... i może mu się ją uda
zatrzymać...? Obie strony muszą chcieć... ale rozsądek
niech będzie górą....
Gdy chcę dogonić... doganiam. Jestem Aniołem... pełnym
ducha. Ptaka nie zatrzymuję... wraz z nim szybuję. By
dogonić wiatr... wiatrem się stanę :-) Moje skrzydła
są pełne wiary i nadziei...
...lecz nie po to by Ciebie zatrzymać. Leć najpiękniej
i pisz wiersze tak pełne skojarzeń i tak odnajdujące w
nas tą samą Duszę :-))) Dobry wiersz :-)))
Czy można zatrzymać wiatr? Bardzo dobry wiersz. Ujęłaś
mnie tym tekstem. Mądry, dojrzały. Bardzo. Rozkładam
skrzydła wiary i nadziei...
Wiary,że jeszcze przeczytam twoje piękne wiersze.
"Czy można dogonić wiatr?" Wiesz...wiara czyni cuda i
czasem może się zdarzyć, że wiatr w sieci schwytać
się...uda ;)
Jeśli skrzydła wyrosły, to lecieć trzeba konieczne,
nie każdy ma to szczęście. Niektórym brak skrzydeł
przez calutkie życie, innym zbyt szybko opadają...
Leć! Ciekawy i bogaty w wielość skojarzeń wiersz.
jeśli skrzydła młodości rozpostarte i kierunek obrany
na nic tu wszelakie proby zatrzymania, wszak młodość
sięga tam, gdzie niemożliwe..
Czy można dogonić wiatr.. ?
Trzeba ciągle biec, nadążać.. równym tepem..
A nie każdy ma tyle sił..
Piekny wiersz..
ach ta wolnosc.... morzenie ludzkosci. wyrwac sie z
obreczy sciskajacej piers i pognac przed siebie ku
nieznanemu. piekne marzenia:)