Ślonski raj

Dedykuję Wszystkim, którzy kochają Śląsk i naszą mowę!

Kej Ponboczek szeł bez świat
Spotkoł jedyn kontek zapomniany,
Na kamiyniu siedzioł tam
Aniołeczek usmarkany.
Krzidełka mioł łopolone,
A lukate woski łokopcone!
-Co sam robisz ty boroku?
-Miyszkom se z ludziami
Dobrych pora rokow!
-Isto w niebie anieli
Już ło ciebie zapomnieli!
-Ale mie sam dobrze,
Bo ludzie zgodliwe,
Chocioż ubogie
Ale niy pragliwe!
Na dole wongel kopiom
I słonka niy łoglondajom,
A na wiyrchu kominy
Z nich sie pośmiywajom!
Cołki świat kurzym zasnuty,
A sam potrza inszej nuty:
Wiaterku ciepłego,
Lasa zielonego,
Słoneczka na wysokim niebie...
Coby te biydoki
Jeszcze wiyncy
Mogli kwolić Ciebie,
Jak do Piekor podom
Pod sztandarami!
Prosza Cie Ponboczku,
Ulituj się nad nami:
Dej słoneczka, roboty a chleby,
Bo nic wiyncy nom niy trzeba...
-Jak tak godosz, aniołeczku,
Niych sie stanie!
Niych sam bydzie ślonski raj
I Ślonzeczek łokopcony
Zmiynił sie we umajony!
Zaroz potym doł sie
słyszeć wielgi grzmot:
Ty zaś Aniołeczku,
Ło tyn kontek miyj staranie
Bez nojbliższych tysionc lot...
Łod tych czasow
Wiela sie zmiyniło na tym świecie...
Podziynkujcie Aniołkowi,
Podwiel kedy go znojdziecie..

Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Jana Pocka 2012r. (Lublin).

autor

Eunika

Napisany: 2012-06-01 Dodano: 2013-10-11 19:56:21

Ten wiersz przeczytano 1098 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie