SŁÓW KILKA O PISANIU
Jeden z utworów z cyklu: "Moje pisanie".
wiersz wyrasta z duszy i biegnie drogą z
tytułem
bez pamięci kłania się nieznanym
czytelnikom
opuszcza głowę by po wielkim świecie
wędrować
tam gdzie pojęcia i słowa jak łabędzie
tańce
twórca czcionką wyraża wszystkie swoje
zamysły
jego pojęcia to rekonstrukcyjne wytwory
niebanalne pomosty między myślą a światem
porwiste wiatry na górze i leniwe w dołach
świat jest labiryntem odmiennych wyrazów i
zdań
poezja wędruje w poszukiwaniu brylantów
próbując integrować kontrasty dni i nocy
aby przetrwać wbrew dehumanizującym mocom
słowo niuchronnie znika w głębinach pamięci
ale to nie oznacza że jest bezwartościowe
wiersz to budowla przeznaczona licznym
tułaczom
którzy mądrością wydobywają jej piękna
kunszt
autor przekracza granic próg nieosiągalny
próbuje wyznaczyć trwały ślad na piasku
czasu
treść tworu wyrasta z duszy lecz nie wraca
do niej
pozostaje na zawsze w skrawku
nieśmiertelności
Pozdrawiam wszystkich czytających i z góry dziękuję za komentarze.
sturecki
Komentarze (24)
Ciekawie o tworzeniu wierszy, choć myślę, że tworzenie
np, malarstwa też wyrasta z duszy, prosto z trzewi i
wyobraźni Autora.
Bardzo ciekawie napisane.
Pozdrawiam serdecznie.
Pisanie wierszy i nie tylko, w tym także prozy, to
oddanie się w innym wymiarze świadomości, w przepastną
czeluść możliwości przeżywania rzeczywistości inaczej.
W krainie wyobraźni możemy odkrywać inne aspekty
rzeczy i spraw, oglądając je z wielu stron i
postrzegać w szerszym ich spektrum. Pisanie to praca
umysłu i namnażanie się nowych połączeń neuronowych.
Sprzyja to też naszemu zdrowiu. Poza tym to w pewnym
sensie rozrywka i psychoterapia własna, która pozwala
nam pewne rzeczy przepracowywać. Dowiadujemy się też
przy okazji pisania czegoś o siebie. Może to
przypominać pamiętnik, w którym zapisujemy nasze myśli
i refleksje.
Pozdrawiam miło Staszku ;-)
wiersze radują tych którzy je piszą i czytają, czyli
tych którzy są w jej zasięgu. Reszta świata nie wie o
czym piszemy.
Ciekawie to napisałeś, a czytelnik wydobywa z utworu
coś, co mu się podoba, i to, z czego ma coś ciekawego
dla siebie.
Też warto zadbać, żeby doczytał do końca, a każde
słowo, które nic nie wnosi, rozwadnia przekaz:).
Pozdrawiam.
Nie wiem czy z duszy, czy z serca, może z umysłu,
który ma potrzebę się wygadać i wyrzucić z siebie
wszystkie żale, bo pisanie wierszy jest swego rodzaju
terapią i przede wszystkim rozwojem...Pozdrawiam
Staszku :)
To prawda ciekawe i refleksyjne. Dla mnie pisanie jest
rozrywką, zabawą i jednocześnie próbą zrozumienia
otaczającego nas świata.
/porywiste/ /nieuchronnie/
Poezja to fajna rozrywka i rozwój mz
Pozdrawiam:)
Bardzo ciekawie i refleksyjnie.
Pozdrawiam:)
Słusznie.