Służba...

Znam te zawody od podszewki ponieważ dawno temu, przez
kilka lat zarządzałem ZOZ-em pod względem
administracyjno - gospodarczym, również moje dwie
córki pracowały a moja żona nadal pracuje jako
pielęgniarka, chociaż od dawna jest na emeryturze.
Zawody związane ze służbą zdrowia w większości były i
są traktowane po macoszemu, prawie na wszystko łącznie
z wynagrodzeniami brakowało i brakuje pieniędzy.
Temat rzeka.
Bardzo ładny wiersz - na czasie. Serdecznie pozdrawiam
życząc miłego wieczoru :)

Bardzo piękne słowa Twojego wiersza ...

Bardzo potrzebny wiersz i potrzebne słowa
wdzięczności...Pozdrawiam.

Andre wiem i nie dyskutuję... ale w tej chwili ich po
prostu podziwiam... mam znajomych w różnych
branżach... to straszne co słyszę od nich, tego nie ma
w gazetach i telewizji... a w szpitalach armagedon...

Podziwiam personel, który rzeczywiście jest
doświadczany w szczególny sposób...
Pozdrawiam Aniu

Z mojego bogatego doświadczenia stwierdzam,że niewielu
wykonuje swój zawód z powołania. A jeśli chodzi o
Częstochowę,to jak najgorsze zdanie mam o lekarzach i
pielęgniarkach.

Pozdrowionka.

Za zielonąDaną.

Zgrabnie ujęta wdzięczność
i ważne wezwanie.
Doceniajmy nie tylko służbę zdrowia, ale wszystkich,
którzy idą z pomocą.

Dokładnie. Dużo zdrowia dla Nich.
Pozdrawiam

ciekawy przekaz pozdrawiam

*wielki oczywiście miało być ale niech trwa wieki :)
należy im się za ciężką służbę.

Renatko to jest inna, ale wojna. Trzymajmy kciuki i
wspierajmy się. Ściskam ciepło :-)

To prawda. Wieki szacunek i podziękowania bo "walczą"
jak na wojnie...

No nie: ja bynajmniej ie mówię ,ze to co jest obecnie
- że to nie jestjakiś stannadzwyczajny. - Ale -
okazuje się: Oni - są na miejscu! - jako ogół. - I
takie słowa są im ptrzebne. - również jako
zauważenie:)

To wazny wiersz Aniu! - mowi o tym, jacy jesteśmy: my
- pacjenci - i oni - służba zdrowia, jacy bywamy, jacy
- w sumie - chyba jacy chcemy i możemy być - w
sytuacji normalności i o naszej potrzebie normalności.

:)