Śmierć Kochanków

Znikł jedyny cel życia, nadzieja, podpora
Chciałeś, by drzwi otworzyła lekka dłoń anioła
I wrota ku nieznanym cichym niebios szlakom
Ty, który ścieliłeś łoża obdartym żebrakom

Będziesz słyszał me ciągłe łkanie przez noc senną
I ciągle będę Cię żegnać mocą brzemienną
Czy uda nam się zmienić błyskawicy lśnienie?
Poddamy się jak stracone martwe płomienie?

I niebo pokryło się chmurami czarnymi
Na złamanych skrzydłach nie wznieśliśmy się wysoko
Jaki nastąpił szczęśliwy koniec z nami?
Nadszedł czas i zaczęliśmy oddychać głęboko

Zapachu grozą pełne będą nasze łoża
I nie wstaniemy za dnia, lecz zaśniemy nocą
Otworzą się przed nami błękitne przestworza
Grób naszym łożem się stanie, miłością groza

Śmierć stała się jedynym blaskiem naszych dusz
To wszystko przez wiele naszych nieugiętych pokus
Wśród piekła smaku- nasze serca jak pochodnie
I nasze myśli będą szerokie i zgodne

autor

mastema

Napisany: 2005-01-17 Dodano: 2005-01-17 18:40:18

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie