Smierc słowa miłosci

Wsłuchana w szept wiatru
Obudzona tak w pospiechu z marzen
Tulac własny cien
Gubie spojrzenie w nieruchomym punkcie
Perspektywa serca zaprzecza złudzeniom
Twoj gest obudza we mnie nieustannna nadzieje
Uderza jak piorun w głab mysli
jesienia sni mi sie Twoja twarz
W lisciach malujesz łza
obrazy wspomnien
Paleta szarosci wypełnił sie moj swiat
Wiem ze nie wrocisz
Pozostawiajac milczenie bez słow wyjasnien
Nie załuje zadnej z chwil
Jako pierwszy nauczyles mnie pojecia miłosci
Gdy w blasku teczy zawirował moj swiat

autor

Włoczykij

Dodano: 2007-02-21 17:04:07

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie