Śmierć złotej rybki

opadłaś na sam dół
szklanego dna
na największym kamieniu
nerwowo i nieustannie
machałaś jeszcze
złotymi płetwami
opadając z sił
łuski traciły blask
jedna za drugą
tworząc chore ciało
nabrzmiałe łapczywym
oddechem zmęczenia

gaszę światło by
nie patrzeć na ból

rano ktoś inny wyciągnie
twoje bezbarwne już sny
żeglujące bezgłośnie
brzuchem do góry

nie spełnisz już moich
trzech życzeń

autor

Sylwia J z Andrychowa

Dodano: 2005-11-02 22:35:56

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie