Smutek i radość w poezji koję
często tak bywa, że
strumieniami świadomości płynę
źródłem poznania siebie
miłością we mnie kochać nikt nie wzbrania
problemem jest moja gotowość do kochania
często bywa, że
w różę się przeistaczam
kując nie ranię i nie więdnę
nie słychać cichego łkania strapionej
duszy
miłość jest we mnie kochać potrafię
smutek i radość w poezji koję
autor
astreja
Dodano: 2012-02-18 07:34:45
Ten wiersz przeczytano 1739 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
"smutek i radość w poezji koję" i tego się trzymam
:-)
..... + ..... :-) Piękny...
Ładnie napisany wiersz...miło się czyta...
To zupełnie tak, jak ja - też smutek i radość poezją
koję... Pozdrawiam serdecznie...
To piękna,trwała miłość nie zadająca bólu.Śliczny
wiersz:)+++
To najważniejsze, że miłość jest w Tobie! Astrejo!
piękny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie :))
Poezja dla wielu jest lekiem, ukojeniem i
zapomnieniem:)Pozdrawiam ciepło
Jak miło, Wasze komentarze są piękne jak prezenty od
Mikołaja serdeczności dla każdego:)
W poezji jest życie zawarte, prawda.
Pozdrawiam.
"miłość jest we mnie kochać potrafię
smutek i radość w poezji koję"
Piekne słowa :)
Pozdrawiam cieplutko :)
"smutek i radość w poezji koję " dobrze, że
istnieje. Serdecznie pozdrawiam
Dziękuje NiebiaskaDamo:)Pozdrawiam
Witaj...szukamy ucieczki ,w muzyce zasłuchani ,a
poezja daje możliwość wypowiedzenia,nie musi być
wzniosła prosto tak napisana,pozdrawiam miłego dnia