smutek, żal

Mej Mamie Ogarnął mnie wielki smutek, żal Odeszłaś mamo w śmierci dal

Podałaś rękę trumienko mej mamie
Myślałem to się nigdy nie stanie

Jako matka, żona i babcia się spełniała
Tyś ją jednak do swego tańca wybrała

Nie dałaś jej sobie odbić z tańca ostatniego
Nic nie jest w stanie ukoić smutku mojego

Świętych obcowanie to podstawa wiary mej
Ty nas kochana mamo w swej opiece dalej miej

Wszystkim, którzy uczestniczyli w nieudanej reanimacji ukochanej osoby

autor

maro

Napisany: 2010-05-10 Dodano: 2010-05-10 22:16:20

Ten wiersz przeczytano 1196 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie