Smutna rzeczywistość ( Autobus...

Nienawidzę jeździć tą trasą... Najgorsze ulice miasta... Najgorsze widoki...

Już nie wierzę w ludzką dobroć
W ciepło serc i miłość
Kolory wymazuję gumką
Jak najszybcie zapomnieć

Zapomnieć o własnym istnieniu
Wśród brutalności słów
Agresji wobac innego istnienia

Zapomnieć o bólu i łzach
O narodzeniu się kolejnego zła
Gdzieś pomiędzy krzykiem dzieci

Zapomnieć o patologii myśli ludzkich
Zniszczonych używkami i mediami
Płynącymi między upojeniem a
trzeźwością

Zapomnieć o widoku krwi
Płynącej poboczem wszystkich ulic
I smutnej rzeczywistości
Widzianej za oknem autobusu linii 96

autor

Pusty Krzyk

Napisany: 2007-01-15 Dodano: 2007-01-15 19:25:59

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie