Smutny Los
14 . 2 . 06
Który to już rok kiedy nadchodzi luty
a wraz z nim ten wyjątkowy dzień na smutki
głuchy
kiedy myślimy o bliskich nam osobach ,
gdy wyszukujemy naszej miłości w sercach
Ale raz za razem o rok się starzejemy
miłości z czasem pewnego razu już nie
odnajdziemy
a ten paskudny los , który wciąż niezmieny
przypisany , bezgraniczny , cholerny
Nigdy od nas nie odejdzie , zawsze przy nas
stać w noc czy w dzień będzie , a gdy
wszystko
mgła śmierci zakończy , wieczna przepaść
nas złączy
A Promyczka i Aniołka żywot nigdy się
nieskończy .
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.