Smutny wiersz
Siedzę zasłuchany w melancholii odgłos
Jak ptak, co nie potrafi latać
Rozklejam się cały jak gliniany posąg
Który na chwałę ludu wzniesiony
Przelewam łzy nad oceanem szczęścia
Który wysycha z tęsknoty deszczu
I ja jak ten ocean jak suchy kwiat
Zamieniam się w pył, z którego powstałem
Pogrążam się w ciemności świata
Który sam nie wie dokąd zmierza
Wiem tylko jedno i to na pewno
Teraz mi wszystko jedno
autor
titelitury
Dodano: 2016-05-23 20:16:42
Ten wiersz przeczytano 451 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Piękne metafory w niezwykle poetycki sposób oddany
smutek. Trudno jednak uwierzyć, że jest peelowi
wszystko jedno, po takiej dawce bolesnych słów.
Serdeczności.
Bywa, ze miewamy takie dni, kiedy jestesmy obojetni na
wszysatko i wszystkich.
Chwilowa depresja, moze nam dac takie samopoczucie,
oby nie trwala dlugo,wiosna z pewnoscia wplynie na
dobre samopoczucie.:)
Pozdrawiam.
Życie jest jedno, więc nie może być wszystko jedno,
nie ma co łkać, tylko cieszyć się świata pięknem,
zwłaszcza gdy wiosna do niego zachęca!
Pozdrawiam serdecznie:)
Czytam trochę inaczej, ale nie wiem, czy mogę...