Sny
w obsesyjnych snach,
rodzę się na nowo,
przezwyciężam horyzonty
i nie chcę wracać
do wrogiego świata
szkodliwego każdego dnia,
więc teraz śpię na wieki..
zabijamy się myślami?
autor
setoku
Dodano: 2012-05-20 02:04:20
Ten wiersz przeczytano 957 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Puk, puk!
Chłopaku w koszuli w kratę... wstałeś już? Zobacz jak
dziś pięknie. Nie śpij dłużej.
Bardzo smutny Twój wiersz. Poszłabym z Tobą na spacer,
pośmialibyśmy się, porozmawiali...
Niestety, mogę Cię tylko pozdrowić. :)))
Marzenia pomagają w życiu jednak go nie zastąpią, więc
trzeba się obudzić. Pozdrawiam.
Czasem tylko sen pozwala uciec od niegodziwości i
posmakowac w czymś,o co tak trudno na jawie.Pozdawiam
serdecznie.