O sobie
Szczytu Parnasu nie zdobędę
u jego podnóża wciąż tkwiąc
patrzeć będę, jak inni pną się w górę
i wieńce laurowe zdobywają.
Muzy z orszaku Apollina
nie spojrzą na mnie przychylnym okiem
i głosu wyroczni nie usłyszę
łamać kanonów nie zdołam.
Panteon nie dla małych, takich jak ja
elity, wybrańcy tam miejsca swe mają
pocieszam się tylko myślą jedną
są ludzie, którzy mnie czytają.
autor
Halszka M
Dodano: 2021-10-05 10:51:54
Ten wiersz przeczytano 2577 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
Lepsza garstka wiernych czytelników...
Nie zawsze laur zdobi właściwą głowę.
Halszko, pozdrawiam
Najważniejsze to mieć przyjemność z pisania.
Są! I to najważniejsze :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Parnasy? Chyba nie te na topie,
bo to żaden wyznacznik...
A co do poetyckich szczytów,
to myślę, że bardzo niewiele jest osób, które się na
nie wznoszą, a nawet jeśli, to tak naprawdę o tym do
końca nie wiedzą, bo o tym decyduje czas, nawet Norwid
dopiero po śmierci został uznany, zatem nawet ci "na
parnasie" za życia wcale nie muszą być docenieni, na
ogół nie są, zresztą tych docenionych jest tylko
garstka, ale nie pisze się po to, by być na parnasie,
msz, lecz aby czytał nas zwykły przysłowiowy Kowalski,
choć na beju piszą poeci/tki, którzy już należą do
tego parnasu,
wiem o tym i msz to zaszczyt, że można z ich poezją
obcować, ja w każdym razie cieszę się z ich obecności,
bo mogę podpatrywać ich dobre pióro, co nie znaczy, że
kiedykolwiek im dorównam, to mało prawdopodobne, ale
czy to aż tak istotne?
Co prawda mnie boli, że bywają niedocenieni i nie
czytani, dla mnie to jest smutne i msz
niesprawiedliwe, gdy ich wiersze nie są doceniane tak,
jak powinny, mimo, że są uznani od lat i mają za sobą
x tomików, również tłumaczonych na inne języki.
Poza tym, to niech każdy będzie sobą, ale warto mieć
wzorce, warto też się uczyć od lepszych, msz.
Tak poza tym każdy Czytelnik jest cenny, wystarczy
nawet ich garstka.
Pozdrawiam serdecznie, Halszko.
Trochę więcej wiary w siebie.
A wiersz dobry.
Ach, te elity! Garstka ich została a tych, których
część społeczeństwa uznaje nie zawsze zasługują na
uwagę, bo często swoim postępowaniem prawdę wypaczają.
Ciekawy wiersz "o sobie" przeczytałam z
zainteresowaniem; poznając myśli przelane na papier
napisane piórem autora. Wierni czytelnicy potrafią
docenić włożony trud w pisanie wierszy, ku ich radości
a to zachęca do tworzenia poezji.
Pozdrawiając serdecznie, miłego dnia życzę :)
Nie mam aż takich aspiracji, piszę z potrzeby serca,
bo pisanie sprawia przyjemność, wystarczy garstka
czytelników z Beja abym poczuła się doceniona...:)
Pozdrawiam Halszko z przyjemnością przeczytałam Twój
wiersz :)
swietna puenta +
Myślę, że pisanie powinno sprawiać przyjemność i
radość. Sławę osiągają nieliczni. Ważne, że są tacy,
co Twoimi wierszami się zachwycają. Udanego dnia z
pogodą ducha:)
Skromność na szczytach zamieszka
w maleńkim ziarnku potęga
miłego dnia
Z pewnością większość z nas nie osiągnie owych
szczytów. No cóż, ważne aby poruszyć choć jedno serce
albo sprawić, że pojawią się emocje.
Pozdrawiam
Marek