Sonet II
Pamięć o Tobie jest jak tajemnica
Sekret istnienia maskowany ciszą
Nikt o nim nie wie, nikt o nim nie
słyszał
Choć dla mnie bywa łaknienia granicą
Ja o dar taki nie prosiłem wcale
Sam do mnie przyszedł z wiatrem
samotności
Okruch niesiony z mego czasu falą
Liść wzlatujący na wietrze miłości
Wymazać wiedzy takiej niepodobna
Nikt nie zna na to łatwego sposobu
Opcja „formatuj” byłaby
stosowna
Lecz oszczędzono nam takiej wygody
Pamięć o Tobie jest jak tajemnica
Lecz nic nie krzyczy tak głośno jak
cisza
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.