spacer konduktu mysli

...

nieosiągalnych marzeń zapach kusił
dusze chociaż zasięg wypalał sie
z każdym dniem

ręce wyciągnięte do ludzi by pomóc
złapać
przytulić czyjąś emocjonalną rzeź

białe noce nieprzespane
kondukty myśli zawrócone z drogi

ból

taki ciasny włożony do pudła drewnianego z pokrywą

taki jak krzywy mój strach
brudny żal
taki przesiąkniety checią zemsty

nie mój świat
nie moje łóżko
nie moje życie

ale to ja

ja szary
śmieszny
żałosny

dziwny i niezdefiniowany
człowiek

ja dziewczyna
wylepiona skrajnymi uczuciami
wepchnieta w potrzaski innych
pluskam się w bagnie
odrzucenia


głupia jestem
bo wciaż wierze
że
jutro nie utone
tylko wypłyne i zasypie
dól nicości
wypełnie czystym sercem

sprawie że bedzie lepiej

idiotka jestem

nieprawdaz?-wciąz wierze w instytucje

c
z
ł
o
w
i
e
k

autor

Samira000

Dodano: 2006-11-01 19:17:03

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie