Szarość

W chwilach tak smutnych ponurych.
Z głębin odległych nas samych.
W kolorach szarych i burych.
Szukamy marzeń kochanych.

Gdy tylko chmury na niebie.
Złowrogo świt chcą oddalić.
Zajrzymy w głąb samych siebie.
By żal do świata oddalić.

Oczyma w koło patrzymy.
Nie wiedząc co począć mamy.
W nadzieję głupią wierzymy.
Głosu z daleka słuchamy.

A w oku łza się zakręci.
Na twarzy smutek wklejony.
Życie do siebie zniechęci.
I żal w serce wpatrzony.

Niepewność się wkrada znienacka.
I strach na ciele nosimy.
Nasz los to taka przechadzka.
O szczęście Boga prosimy.

Czy zguba jest już pisana.
A może jeszcze się zmieni.
Myśl w nocy w sen jest wpisana.
W kolorach szarej jesieni.

Obojętnością dzień jest klejony.
Tak nagle się wszystko plącze.
Nasz los przez Boga ochrzczony.
Obraz w kolorach wykończę.

autor

Piotrek

Dodano: 2005-01-04 10:38:58

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie