Spacer po tęczy

Dla czytelników :)

Na kolejną przygodę,
długo nie czekałem,
choć przyznam,
że tak prędko
jej się nie spodziewałem.

W parku w deszczu jak zawsze spacerowałem,
gdy nastąpiło to, czego nie przewidziałem.
Deszcz wciąż z chmur ciemnych padał,
lecz słońce zaświeciło
i park swym blaskiem opromieniło.

Powstała tęcza bajecznie piękna,
spojrzałem w niebo by podziwiać ten cud,
co dla serca mojego był niczym miód.

Gdzie koniec tej tęczy znajdował się?
Dojrzałem go obok i
uśmiech wykwitł na twarzy mi szczery.
Na spacer po tęczy się pewny wybrałem,
a najlepsze było to,
że dzięki magii kolorów się nic nie bałem.

Podążałem wzdłuż tęczy
coraz wyżej i wyżej,
aż do chmur dotarłem,
wtedy schodziłem już niżej.

Wzrok ku słońcu powędrował
co się do mnie uśmiechało
i z radością pozdrawiało,
a ja po kolorach zgrabnie zdążałem.
Mijałem ptaki i ciemne chmury,
więc z radością śpiewałem.

Jak tu cudownie.
To jest trudne
całego piękna w jednym wierszu zebranie.
Kocham ja życie i cały ten świat,
bo jest on uroczy,
więc otwórz swe oczy,
a cię zaskoczy i totalnie zauroczy.

Zjechałem po tęczy na koniec spaceru,
zerknąłem na barwy gdy dotarłem do celu
tyle radości, ile miłości i nie ma tu złości,
aż się radują moje młode kości.

Mrugnąłem dwukrotnie
i tęcza zniknęła
jak zatarte marzenia.

Pozostaje mi opisać
te wspomnienia ulotne.
Spacer po tęczy,
przeżycie cudowne.

Zakończyła się kolejna przygoda,
co mam nadzieję sił wam doda,
a między nami zapanuje wielka zgoda.

Dziękuję za wszystkie komentarze, głosy i lekturę moich wierszy. Pozdrawiam :)

autor

sarevok

Napisany: 2016-07-01 Dodano: 2016-07-01 11:33:59

Ten wiersz przeczytano 928 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie