Spojrzenie

...

Leży w bezgwiezdną noc na szklanym podłożu
Bez ruchu patrzy w ciemność przed sobą
Wzrok wbity w taniec bólu swego ducha
Gdy zaś pamięci światło w oknie przyświeci
Wyje, w cierpieniu pośród krwawej zamieci...
Czerwona dłoń, do okna przyciśnięta
Świadek udręki za zasłoną cienia
Na ziemi, która łzą czarną zroszona
Upadły anioł kroczy bolesną drogą
Aby zakończyć swą wędrówkę, twarzą do ziemi, bezgwiezdną nocą...
Ognie w oddali, powietrze dźwiękiem nieprzecięte
W szaleńczej pustce, taniec swój zakończył
Gdzie ziemia chłodną wolą smierci przesiąknięta
Obrazy życia przez samotność wyszarpnięta
Nie podąża, nie tańczy, nie walczy...
Kona pośród wyjącego milczenia
Bez kwiatu...
Ani jej, ani swojego...

autor

ARek

Napisany: 2006-05-08 Dodano: 2006-03-09 07:52:43

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie