Spostrzeżenia autora

Kobieta, istota dziwna…
Jestem przekonany,
że jest zupełnie inna,
niż ta którą z książek znamy.

Niegdyś… Wiek dziewiętnasty,
początek dwudziestego
żyły wspaniałe niewiasty
serca czystego.

Umiały kochać i chciały
być kochanymi wzajemnie,
miłość swą przysięgały
nigdy nie daremnie.

Zdarzały się przypadki
zdrady z którejś strony,
lecz były one rzadkie
srogo potępione.

Możecie powiedzieć cokolwiek,
lecz stwierdzę tutaj oto
że: tylko wtedy był człowiek
najdoskonalszą istotą!

Dzisiaj – aż przykro patrzeć
(choć jestem w kwiecie młodości!)
jak młodzież podchodzi inaczej
do tak zwanej miłości.

Dziś chłopiec, lub dziewczyna
nie zna drżenia dłoni,
gdyż miłość stosunkiem zaczyna
wśród traw lub bzów woni.

Może popadam w cyniczny
ton, twierdząc w młodości,
że się wprowadza techniczny
postęp w … miłości.

Tak! Jest to uczuć ruina.
Prawie strzępy same…
Czy jest znana przyczyna,
czy jest źródło znane

skąd początek wzięła
ta zwierzęca miłość,
która zawładnęła
światem? W tym zawiłość,

że poradzić nie mogę
nic na te koszmary…
A więc krzyż na drogę
młodym! Jam za stary(!)

P.S.
Do takiej miłości
proszę miłych dziatek.
A to dla ścisłości:
mam 20 latek.

autor

Gacek

Napisany: 1976-03-03 Dodano: 2006-08-03 08:33:11

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie