Spotkanie
Jest ogień i woda,
są łzy a potem śmiech.
Kleszcze i swoboda
z nimi skromność i grzech.
Jest noc i jest zorza,
a może czerń i biel.
Są też mlecz i róża.
Czy mają wspólny cel?
Ogień nie dopala.
Łzy nie gonią śmiechu.
Noc jest wciąż łaskawa,
zna potęgę grzechu.
Kolory wciąż walczą
zbroczone barwami,
a róża ma kolce,
broni się przed nami.
Tylko mlecz naiwnie,
rośnie wciąż przy drodze.
Czeka aż go zerwie
dziś jakiś przechodzień.
autor
Roma1002
Dodano: 2008-11-27 00:03:29
Ten wiersz przeczytano 1039 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
nie każdy docenia piękno zwykłego mleczu, jak miłość
tkwi w środku lecz podziwiamy piękno ciała
Zgrabny, płynny i melodyjny wiersz...zapada delikatnie
w pamięć.
hmm...wiersz z podtekstem...czy mlecz i róża mają
wspólny cel? to zależy naturalnie od nich
...zagadkowo,ale ladnie
Dopiero teraz czytam Twój wiersz i jak zwykle pod
wrażeniem, ale ja a zresztą wiesz. Pozdrawiam:)
nadzieja jest jst tez i lek ale kolory usmiech daja
gdy ciebie czytaja:)
bo sprzeczności sie przyciągaja...dobry wiersz
Samo życie...w pięknym wierszu.
Pozdrawiam.
Czy tchnęłaś siebie w mlecz przy drodze, czy wplotłaś
siebie w te zmienności rzeczy, czerń i biel, noc i
zorza, mlecz i róża, głębia twojego umysłu w tym tkwi.
Sprzeczności podkreślają istotę rzeczy, są sobie
niezbędne. Bardzo mądrze piszesz:)
Bardzo madrze pokazane sprzecznosci na tym swiecie i
ten skromny mlecz.
wiersz taki sobie, ale ta ostatnia zwrotka to taki
kwiatuszek, dla niej warto było czytać całą resztę...
świetny wiesz czyta się go lekko- jednym tchem
-pokazujesz w nim przeciwieństwa - myśle że czemuś
one służą -świat byłby nudny gdyby wszystko było równe
-jednakie
Czysto w dobrym rytmie..POZ+
Interesujący wiersz jakbyś o ludziach pisała. Czasami
czuję sie jak ten mlecz i czekam. Plus!
Przemyciłaś dydaktyczny dźwięk w swoim wierszu, ale w
poetycki sposób. Bardzo mi się podoba to, co napisałaś
o sobie. Oby wszystko w życiu Ci się ziściło.