spotkanie ze słońcem Twoich oczu

jestem pojedyńcza

chociaż prawdopodobnie na szczęście
wyszło mi spotkanie
ze słońcem Twoich oczu
chcieliśmy
(chciałam...?)

być bliżej i jakoś tak
a gdy potem moje serce
wzbijało się na wyżyny szczęśliwości
pod drzwiami pokoju
numer 16

(aby te chwile trwały wiecznie
prosiłam Boga pół-słowami o niewykonalne
czasu nie da się bowiemzatrzymać

a Twój uśmiech mówił wszystko
i dłonie
marzyłam byś dotknął moich włosów
zapomniał
że nie jestem w liczbie pojedyńczej
i nie myślał tego co wszyscy

i tak podciągnięto nas pod normy
aby zachować zgodność statystyk
byśmy ich nie zmieniali

marzyłam
byś zapomniał
i zbliżył swoje usta do ust moich-
- niewiernych

i całował
i żeby ta energia przez nas przepływała
tylko energia)

co się teraz zmieniło?

wychodziłam przecież ładnie na zdjęciach
a od powrotu jestem daleko (jesteś...?)
dalej nie można być

jakbyśmy mówili do siebie listami
choć to nie blues
ani czwarta nad ranem

popatrz na mnie, to nie boli
(podobno)

a sprawi, że choć przez chwilę
nie będę chciała
... zapomnieć

autor

Julia Brauth

Napisany: 2007-10-21 Dodano: 2007-11-04 18:23:47

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie