Spóźnione lato
https://www.youtube.com/watch?v=nNaylbF9NF4
Na skroni pierwsza biel jakby płatek
zimy, (choć ciepły). Jesień już blisko
a jeszcze w pełni snuję się z latem.
Więc skąd te myśli... Czy będzie
przyszłość?
Gwiazd już nie liczę, nie patrzę w
niebo,
nie słyszę świerszczy, nocy nie czuję.
Czy to już (pora), że oczy bledną?
Czy życie nowy obraz maluje?
Gdzie te uśmiechy? Gdzie łzy beztroskie,
radosne głosy niesione echem?
Czas znów przyspieszył a słowa gorzkie,
opowiadają nam smutne wiersze.
Komentarze (37)
Piękna, poruszająca melancholia. Wnet już jesień. może
ona serce czuciem opłomieni..., czego życzę:)
Cóż tam jesień kiedy w sercu wiosna.
Ładny, melancholijny wiersz.
Pozdrawiam
Marek
Wiersz bardzo mi się podoba, lubię takie klimaty.
Pozdrawiam ciepło i życzę peelce, by życie malowało
nowy, barwny obraz.
Dziękuję ślicznie:)*
Pozdrawiam:)
Poezja, piękna poezja:)
pozdrawiam serdecznie:)
Autorce Elizie :)
Pięknie. :)
U Ciebie późne lato a u mnie już jesień w pełni.
Wierszem jestem zachwycony. Czas leci i mija tak
szybko jak drzewa, gdy naciśnie się na gaz w aucie.
Ślę autorce moc serdeczności i życzę miłej niedzieli.
Śliczny wiersz, choć peelka nieco przygaszona...
Pozdrawiam:)
Liście już opadają, robią się brązowe,
szykują się do zimy, chronią przed suszą.
Pięknie bardzo.
Bardzo ciekawy wiersz.
Nasze życie zmienia się jak pory roku, a my wciąż mamy
lato w sercu.
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie
Wybierz się na grzyby (choć jest tak sucho, że nie ma
ich zbyt wiele). Jak pochodzisz po lesie 2-3 godziny o
bladym świcie - od razu słuch Ci się wyostrzy na te
radośniejsze wiersze.
no właśnie
skąd takie myśli i pytania
dlaczego...
przecież lato powróci za rok
pozdrawiam
Refleksyjnie i pięknie,
pozdrawiam serdecznie:)
Pięknie.
Pozdrawiam :)
przedjesienna melancholia skłaniająca do zadumy.