Stara babcia.

Leży babcia na nowej szpitalnej sali,
Pawilon Biziela, pierwsze piętro kardiologia.
Ciężko charczy, mówi cicho.

Dziesięć minut do szóstej,
Kolacja skromna.
Prosi o kawałek chleba,
Kobieta, nie uświadczyła od dawna jedynego syna.
Dwie pajdy chleba, herbata to za mało.
Prosi o kawałek chleba.

Woli iść do domu opieki, na roli się nie przyda,
Na wykończeniu płuca.
To jest historia prawdziwa.
Jej wlepione oczy w kawałek chleba,
Kaszel i sen i tak dogorywa...

autor

Dzieciak

Napisany: 2007-07-23 Dodano: 2007-07-23 23:40:33

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie