STARCIE

Zabierając swe sny, schodzę do podziemi,
by swą duszę wątłą ukryć przed światem,
przy blasku księżyca, na wzgórzu cieni
czekam na ostateczne starcie z mym bólem - katem.

Stojąc niepewnie pod czarnym nieboskłonem,
wylewam łzy krwawe i ciało swe rozrywam,
deszcz gwiazd na mnie spada, ja w tym deszczu tonę,
krzyk, sen, myśl, słowo do otchłani czasu ze sobą porywam.

Spoglądam w zwierciadło, co na wpół jest pęknięte,
z mej dłoni ulatuje motyl nadgniły,
i siedząc samotnie pośród martwych dźwięków,
odłamkiem szkła - zbyt ostrym- pieszczę swoje żyły.

autor

Paticzek

Dodano: 2009-09-06 09:35:09

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie