starość
zgubić okulary i pewność spojrzenia
opętać myślami serce nie całkiem już
uległe
szczerość za komunizmu niewartą ani
grosza
ekshumować dla niepoznaki
nikomu już nie wybaczać – bo ten taki i
owaki
dzielić życie ze śmiercią
nie wyznaczać granic
bo jako na ziemi tak i w niebie wychodzi
samo
bez interwencji
autor
annapelka1
Dodano: 2015-09-20 21:35:55
Ten wiersz przeczytano 422 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
jak dla mnie bardzo dobry wiersz, ciekawy dobór słów
Starość też ma swoje uroki
Pozdrawiam:-) :-)
Starość też ma swoje uroki
Pozdrawiam:-) :-)