Starszy Pan Mędrzec

Wiersz ten dedykuję miłemu Starszemu Panu, który wskazał mi drogę...

Podszedł do mnie staruszek
miał chyba ze sto lat,
oznajmił, że zrozumieć muszę
jak funkcjonuje ten świat.

Pomyślałam: ,, Co mi szkodzi,
może mędrzec z Niego jakiś. ''
Wtem On mi oznajmia głośno:
,, Ale najpierw mi zapłacisz."

Więc chodziło tylko o to?
On chciał tylko pieniędzy?
Przyjrzałam Mu się dokładniej...
Rzeczywiście był przykładem nędzy.

Mówiąc grzecznie, że się śpieszę,
wcisnęłam Mu dwa zł,
a On na to: ,, W takim razie
tajemnicę wyjawię Ci potem''

Te słowa tkwiły w mej głowie
przez jakieś dwie minuty,
póżniej o nich zapomniałam,
gdyż pochłonęły mnie zakupy.

Kupiłam sobie sukienkę,
taką o ślicznej cenie,
włożyłam rękę do kieszeni,
a tam kartka z moim imieniem.

To było trochę dziwne,
rozłożyłam papier,
na którym znajdował się napis:
,, Dziękuję. Choć raz się najadłem. ''

Tych parę słów zawierało tajemnicę,
postać Starszego Pana
i spełnioną obietnicę,
która dziś rano została mi dana.

Zwróciłam sukienkę do sklepu,
by za zwróconą kwotę,
dać każdemu Staruszkowi w mieście,
chociaż skromne dwa zł.

Dziękuję Panu...

autor

Kaśa

Dodano: 2007-09-24 17:02:56

Ten wiersz przeczytano 883 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie