Stary człowiek na wygnaniu
Poszarpany przez życie
Wypisane bruzdy na twarzy
Łzy ukrywa pod rzęsami
O spokojnej starości marzy
W Domu Opieki samotny
lub w hospicjum z obcymi
Snuje się jak cień żałoby
W tęsknocie za bliskimi
Oddał wszystko co miał
Dzieciom z serca miłości
Z nadzieją oczekiwał
Troskliwej opieki w starości
Spracowane ręce wyciąga
Dziś w modlitwie do Boga
By nie opuścił, jak rodzina
Którą bezwarunkowo kocha
--------------------------------
Stary człowiek na wygnaniu
Zabrakło miejsca przy stole
Przy którym siadał z rodziną
Za którą by oddał życie swoje
Zadany cios prosto w serce
Które krwawi bezustannie
W obcych pokłada nadzieję
Zanim śmierć oczy zamknie
Takie czasy nastały, że dziś do wystroju młodych życia nie pasuje człowiek chory i stary. Myślą, że oddając pod fachową opiekę czynią dobrze nie wnikając we wrażliwe starca serce.
ESTERA60
Komentarze (8)
postrzępione ludzkie ścieżki, pogubione uczucia, więzi
rodzinne, znamiona "naszych" czasów ... niestety ...
Mlodzi tak dlugo problemu nie zrozumiaja,
dopoki sami sie nie zestarzeja...prawdziwy i smutny
wiersz.
Młodzi, którym do ich życia nie pasuje stary człowiek
nie zdają sobie chyba z tego sprawy, że na to jak
traktują swoich rodziców patrzą ich dzieci. I z tego,
że życie mija tak szybko, nawet się nie obejrzą i oni
będą starzy i zostaną oddani pod "fachową opiekę". Bo
ich dzieci wezmą po prostu wzór z własnych rodziców.
Temat bardzo na czasie Estero, trzeba o tym mówić.
Smutna prawda...czas leci,gdzie my sie znajdziemy?Bóg
raczy wiedzieć. Czy moje dzieci wyrzucą mnie na
śmieci? Nie wiem.
Tak jak byśmy się umówiły, prawie o tym samym dzisiaj
nasze wiersze . myślę że takie tematy warto poruszać,
żeby uwrażliwiać młode pokolenie na to, jak czuje się
człowiek opuszczony przez rodzinę po koniec swojego
życia, dla której przecież oddał swoje siły a czasem
zdrowie. Może choć jakieś małe ziarenko z naszych
uczuciowych wierszy wpadnie na dobrą glebę.
i my będziemy kiedyś starzy i schorowani, i na pewno
byśmy chcieli by byli z nami najbliżsi.. Smutny
wiersz, aczkolwiek mądry, warty przemyslenia
niezwykle melodyjny, choć smutkiem przepełniony wiersz
- jest nad czym podumać i może, choć trochę, zmienić
nastawienie do starszych ludzi ...
Jakże smutny ale jak bardzo prawdziwy jest Twój
wiersz.Powiedziałaś głosno to o czym młodzi nie chcą
nawet mysleć