Stawszy przeto śród obłoków

Tym Różnym Ludziom.

Czas – miłosiernemu zguba
Czas – to miejsce, czas to wróg
Czas – to złego przednia chluba
Czas – to wiary drugi próg

Sakramenckie wizje dawał
Mnie, młodemu, ku pociesze
Choć mi Pan Bóg nic nie kazał
Dając moc nad ludu rzesze

Świat skończony – na bok męstwa
Nikt nie ujdzie czyimś razom
Skróćcież wolność posłuszeństwa
A działajcież ku rozkazom

Wszakże wszech-poeci znani
Czym wsławieni? Smutek jeno
Przyszło wam pamiętać na nic
Nic nie radzą wszechproblemom

Dać mi miecz – przeszyję wodę
Choć mnie zali Bóg nie wybrał
Nawracając wszech niezgodę
Idę, com znak siebie przybrał

Mękę-m widział, nie chcąc męki
By nie znaleźć się w kłopocie
A tu Bóg mnie do udręki
W tym anielskim widzi wzlocie

„Mnie wybierzcie! Mnie, walczący!
Też chcę zostać bohaterem
Nie! Mnie z bólem nic nie łączy
Choć me chęci nader szczere”

Niepoznany, brudny, szczery
Wyziębiony łaską Bożą
Czar nie prysnął, wyższe sfery
Na mnie może grunt położą…

Zło – to zło się nieraz widzi
Świat to zło – więc czyni swoje
Że nie z siebie, z Boga szydzi
Dając czucie w nasze znoje

Gdyby nawet bunt nad bratem
Papież bluźnił kościołowi
Czas uciekać? Nie, bo katem
Nastał Bóg wbrew rycerzowi

Zamki, wały, umocnienia
Kończą żywot – tak bezgłośnie
Ot się wszystko wkoło zmienia –
– kiedy bluźni ktoś radośnie

Jezus patrzy, widzi, płacze
Choć nieznane jego względy
Choć do drzwi nam nie kołacze
Tu – obrosły jest w legendy

I czyliż się zna go w świecie?
Pod sam koniec, pragnąc wiary?
Przeto, przeto… sami wiecie
Czym jest On nad życia Mary

Nieznanemu nikt pomocy
Nie udzieli przeciw wrogom
Czy więc zło-dziej którejś nocy
Da nadzieję cudzym bogom?

Przy Nieznanym Nikt nie walczy
Wokół niego bezmiar mroku
Zasłabł od nadludzkiej tarczy
Stawszy przeto śród obłoków…

autor

Silvus

Dodano: 2008-06-12 16:47:54

Ten wiersz przeczytano 807 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie