Stłumiony smutek samotności..

Dla osób ,które nie odnalazły jeszcze swego miejsca w przestrzeni

Samotna wśród tłumu,
czekająca wyzwolenia,

Patrzę na świat,
widzę go przez mgłę..

Wybrałam swa drogę...
samotnie po niej kroczę

Zrywam polne kwiaty ,
nie wiem po co mi one..

ich płatki delikatne
ich liście zielone...


czasem czuję zapach
ust mi przeznaczonych...

tulę wtedy usta do tych liści zielonych...

po co komu miłość?
cierpieniem nazwana..

po to aby doczekać się wolności,
doczekać z Tobą rana...

Bez Ciebie- ma cząstko ,świat barwy ma szare,

coś mąci mi ciagle mą nieskazitelną wiarę...
w to ,ze życie to bajka
raz lepsza ,raz gorsza

dziś odwiedzam twą krainę
pagórków wyobraźni..

tam wiele historii jest ukrytych...

chcę dosięgnąć szcześcia ,złapać je ,
posiąść,
dojrzeć zenitu....

samotność to rzecz indywidualna dla kazdego..

autor

Undomiel Erendill

Napisany: 2007-02-04 Dodano: 2007-02-04 12:44:24

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie