Stoczniowa piosenka

Jest druga w nocy, dźwięki te słyszę
Głos miasta jak zawsze do snu mnie kołysze
Zegar na ścianie kołysankę odmierza
i znów tykająca tajemnicę powierza

A kiedy już snem zamknie mi oczy
do uszu jakiś dźwięk dobiegnie, doskoczy
I widzę na niebie gwiazdami rysowany
Obraz - firaną przesłonięty, schowany

W oddali muzyka szumów i uderzeń
tak różna od monotonnych zegara zwierzeń
dziś pomrukuje moje miasto portowe
za dnia turystyczne, w nocy stoczniowe

Zostawcie Neptuna i Złotą Bramę
Panienkę z okienka i stary ganek
Zostawcie, bo teraz i do ich ucha
trafi nadmorska, wieczorna nuta

Szumi i dudni, uderza i trzaska
zawsze od razu, zawsze znienacka
czasem hukiem obudzi, gdy sen już się zbliża
czasem wyciągnie na balkon zaspanego widza

I ponad swym murem, co rolę grał świadka
Stocznia maluje wielką łunę światła
w asyście kominów... A w końcu i one
puszczają do mnie swe oczka czerwone

A kiedy przychodzi późna pora snu
Komin ze statku zatrąbi raz i znów
Przygasa wnet łuna i milkną dźwięki
tej gdańskiej, tej nocnej stoczniowej piosenki

autor

meditatio

Napisany: 2010-08-10 Dodano: 2010-08-11 15:15:38

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie