STOKROTKA W KROPLI ROSY...

śliczny o małej stokrotce ile można w delikatny sposób
napisać, walka dobra ze złem.

o matus jedyna :) ależ słodki i śliczny wiersz:) aż
sobie westchnęłam...

Delikatne a zarazem ujamujace porownania, metafory,
doznania... szczerosc i chauch milosci , plynie z
Twoich slow... // dzieki za urocze natchnienie

Kobieta jest zmienna ! Raz świąteczna - raz codzienna.

Uroczo malujesz słowem tą Stokrotkę. Niebanalne
porównania.

Jakie to piękne rozmarzone! No wreszcie jest choć cień
radości tutaj podane!

Niezwykła lekkość, szeroka metafora wzbudza wyobrażnię
po mistrzowsku.

piękny, lekki, ulotny wiersz, bardzo mi się podoba,
rytm i melodia bez zarzutu, można by powiedzieć że
autor nie pisze a maluje piórem.

W delikatność ubrałeś słowa, niczym mgła, która o
poranku otula rosą płatki stokrotki.....Jakże inaczej
niż dotychczas...

hm..wiem,ze to nie o to chodzi w tym wierszu, który
jest naprawdę taki delikatny, jak malutka
stokrotka,ale stokrotki i konwalie to chyba
najpiękniejsze kwiaty.. heh rozmarzyłam sie:)

Piękna gra wyobraźni wywołana słowem pisanym - dobro i
zło...jak w życiu!

Cały wiersz to przepiękne porównanie ukochanej do
stokrotki. Potrafisz sachwycać się jej urodą,
namiętnością delikatnością.

Piekny malarzu dusz niewieścich...Z całą gracją i
obrazem oddany klimat miłosnego uniesienia. Piekny
obraz słowem malowany

Wiersz z rozmachem i taki skrzydlaty...
Urzeczona kropelką,
co upadła nad ranem
w błękit ze sztalug szczęścia
rozwiniętym woalem

Twój wiersz, to jedna z bejowskich "perełek"...