Strach
Boję się jutra
I niepewności chwil ulotnych.
Boję się straty,
Bo tak bardzo kocham posiadać.
Idę przez ciemne ulice życia
I grzęznę w błocie moich lęków.
Idę, bo wiem,
Że na końcu tej wędrówki czekasz ty.
Ciebie się nie boję.
Jesteś stała i nieunikniona.
Wiem, że tam będziesz
I że niedługo się spotkamy,
A wtedy strach rozpłynie się
We mgle zapomnienia.
Komentarze (3)
bardzo dobry wiersz tyle ,że dla mnie nie wrogi
klimat-tylko melancholijny.pozdrawiam
Wiersz dobry Trafne odsłonięcie twarzy Lęk o stratę
nie śmierci Ona jest gdzieś skryta pewna +
Pozdrawiam:)
chyba wielu ludzi odczuwa taki strach, nigdy nie
wiadomo, co stanie się jutro. Ludzie bliscy odchodzą,
ale czekają gdzieś tam na nas i dotrzemy w końcu do
nich. Podoba mi się wiersz:)