Stracona noc

Nie umiem zasnąć.
Wszyscy już wokół mnie śpią.
Ciemność ogarnia cały dom.
Gwiazdy tańczą ze sobą na błękitnym niebie.
Księżyc z utęsknionym wzrokiem oczekuje słońca na nieograniczonym, zawiłym horyzoncie.
A ja błądzę ręką w ciemności w poszukiwaniu Ciebie.

Podchodzę do okna. Ciemność i cisza wszędzie.
A ja pytam księżyca na niebie, dlaczego straciłam Ciebie?
Co ja robię ciągle źle? – pytam sama siebie.
Że teraz obok mnie nie ma Cię.

Tęsknota każdej nocy nasila się i żal, że to wszystko tak źle potoczyło się...
Tak, wiem, to ja zawiodłam wtedy Cię.
Niszcząc to, co tak łączyło z Tobą mnie.

Odszedłeś...
Nie dałeś mi szansy,
nie dałeś nadziei...
Po prostu nie zrozumiałeś, że każdy z nas popełnia czasem błędy...

Dlaczego nie dałeś mi szansy...? Tychy, dnia 20 marca 2006r.

autor

anne

Napisany: 2006-03-20 Dodano: 2006-03-30 17:20:59

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie