Stypa

smutnym ale jakże prawdziwym i życiowym słowem dziś
nas raczysz...

Pewnie, że trudno pochować uczucia...ale dobrze, że
żale odsyłasz do lamusa. Piękna w nim tyle samo, co
smutku!!! Cieplutko pozdrawiam.

Oj trudno zapomnieć. Pięknie napisane.

można też zachowac to co było dobre w pamieci

żyć znaczy patrzeć w przód , a wspomnienia to jest to
co pozostaje z nami na zawsze -tyle że z czasem
pokrywa je kurz zapomnienia - pozdrawiam

i znów się z Tobą zgadzam w całej treści

trudniej uczuciom dziś sprawić pogrzeb,
niż kiedyś było sprawić wesele...super ! :)

Piękny wiersz,a ostatnie dwa wersy-cudowne. Tak to
jest z tą miłością. Do końca nigdy nie da się
zapomnieć niestety,a może stety,bo czy tak naprawdę
warto starać się wyrzucić z pamięci piękne chwile?
Pozdrawiam.

karaciku jak Ty to robisz, że takie wiersze
tworzysz.:)
Z pamięci trudno wymazać, im człowiek starszy, tym
bardziej można:))) Czas leczy, warto wejść do rzeki
znowu i dać się ponieść. Zabawa w życie trwa!

zapomnieć się nie da...

Gdyby nasze życie było tylko kolorowe, nie powstałaby
masa nostalgicznych, romantycznych i lirycznych
wierszy, takich jak ten. pozdrawiam ciepło:)

Smutne ale prawdziwe, a życie toczy się dalej. Warto
cieszyć się nim i marzyć. Pozdrawiam :)

gorzej człowiek cierpi po uczuciu...niż po pogrzebie
...świetny ...pozdrawiam ciepło

płynnie napisane, świetnie poprowadzona myśl...
przejmujący, trafia :-)

Miłość rządzi się własnymi prawami... niesety. A my (i
tu też niestety) często lokujemy uczucia w
niewłaściwych osobach, niedostrzegając, że te budujące
i piękne są tuż obok nas, niemal na wyciągnięcie
ręki:))) Piękny wiersz i tak bardzo prawdziwy.
Pozdrawiam:)