Subiektywność idealna
Wiersz autoironiczny
Piszę wiersze, dosyć często -
podejrzany o nachalność -
czuję się, jak zaplątany
w subiektywność idealną.
Jedni myślą: niech przestanie!
Inni: niech nam czas umili!
I już widzę zamieszanie -
idealny subiektywizm.
Gdybym jednak trząsnął Weną,
jak bezgrzywą głową - dziwnie.
Zabrzmiał wierszem, jak ów tenor,
nutą piękna, obiektywnie.
Wtedy miałbym do czynienia -
nie popadać proszę w cynizm -
z kwestią samouwielbienia.
Subiektywny obiektywizm.
Za inspirujący tytuł Ewie Kosim dziękuję.
Komentarze (25)
odkryto podobno takie dzikie plemię w Amazonii, gdzie
każdy myślał tylko o drugim człowieku, nigdy o sobie.
Na zasadzie zabawy naukowcy próbowali urządzić z nimi
zawody sportowe. Niestety nic z tego nie wyszło,
żadnego zrozumienia dla sensu współzawodnictwa.
świetny jak zawsze u Ciebie, dziękuję:)
Grunt to dystans
Dobre!!!
Super!
Dla mnie obiektywizm jest subiektywny :) Pozdrawiam :)
Pod wrażeniem, jak zawsze,fajna
autoironia:)Pozdrawiam!
Piękny wiersz! Pozdrawiam!
świetny!
Świetna autoironia:)
Re: Chianti
Bardzo dziękuję.
Tak, pamiętam tę sztukę:)))
Kobiela genialny. Cała obsada - super!
Pod wrażeniem, jak zawsze, erudycja, rytm, lekkość
pióra.
Pozdrawiam.
owa scena
https://www.youtube.com/watch?v=A1sayi4Fo6g
:))
re: Galeon
Przecież to napisałam. :-))))