Świadek zły.
W kłamstwa ubrane, piękne słowa,
są jak potrawy przystrojone.
Które za czarem chcą się chować,
nie dając to , czym są tworzone.
Kto je wymyślił, tchnieniem duszy,
rozumem pojął daną wolę.
By jeszcze raz, sumienie wzruszyć,
w jego daremnym snu mozole.
To nie pojęte, jak być musi,
rzecz dokonana w takim trudzie.
I rozum do myślenia zmusić,
przeciw niszczącej go obłudzie.
Kłamstwa przetrwają, będą tym,
czym nie wystarczy się zasłaniać.
Bo pozostaną świadkiem złym,
tak tworzonego wciąż starania.
autor
Grand
Dodano: 2008-05-27 09:07:11
Ten wiersz przeczytano 385 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Jak zło jest przeciwieństwem dobra, tak kłamstwo
przeciwieństwem prawdy i zawsze to będzie istnieć,
przynajmniej dlatego żeby to od siebie odróżniać i nie
dać się złudnie złu i kłamstwu. Lecz zło i kłamstwo
nie są w istocie trwałe ich eliminuje samo życie.
Wiersz obrazowo przedstawia problem.
A ja myślę, że kłamstwo ma "krótkie nogi" i nie
przetrwa. Wszystko się wyda, jak w tej potrawie
pięknie przystrojonej, ona Cię nęci, Ty posmakujesz i
się zatrujesz.
Życiowy wiersz.. "kłamstwa przetrwają.." słusznie
stwierdzono... lecz dlaczego taką siłę przebicia
mają ? Wiersz dobrze się czyta.. jest
rytmiczny, gratuluję.