Światło z głębi mojej duszy

Ciemność
jak
płachta na byka

rozłożona
Pośród kwitnących tulipanów

Światło z głębi mojej duszy
ta mała żarówka zaraz się przepali

Idę
po linie
Cóż to?

Trupia twarz odbija się w lustrze
to nie ja!

To tylko mój cień...


Gdzieś
Daleko w przestworzach

sen uronił białą łzę
marzenia?
kopią dół na trumienkę...

Włożę do niej najcenniejsze wartości:

Miłość
Nadzieję
życie i śmierć

Bo odrodziłam sie na nowo

autor

Angel

Napisany: 2004-05-25 Dodano: 2004-05-26 11:48:36

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie