świetlistość
rozszeptał się ogród
tysiącem liści
w złotej poświacie
korona drzewa
ludzie wzdychają
że to już jesień
a we mnie znowu
dusza śpiewa
rozszeptał się ogród
tysiącem liści
w złotej poświacie
korona drzewa
ludzie wzdychają
że to już jesień
a we mnie znowu
dusza śpiewa
Komentarze (30)
Lubię takie rozszeptanie :)
:) to cieszy
:-) uśmiecha mnie ten wiersz… pozdrawiam
pięknie oddany jesienny nastrój,,pozdrawiam:)
Bardzo dziękuje za kolejne komentarze:) re: Asie,
dziękuje że czytasz moje wiersze:)
Ślicznie, radośnie:)
u Ciebie jestem ostatnio anonimowym czytelnikiem :)
nie umiem już wymyślać komplementów dla Twoich
wierszy, więc głosy oddaję anonimowo :)
pozdrowienia :)
Bardzo się podoba! :-)
(a ja wzdycham z ulgą, że to znowu jesień! ;-))
Pozdrawiam :-)
Dziękuje serdecznie:)
Jesień ma to w sobie, że niejedna dusza śpiewa.
Szkoda tylko, że jej piękno wnet przeminie.
Cieplutko pozdrawiam
Pięknie... we mnie też śpiewa, wyjątkowo urokliwą mamy
jesień w tym roku :)
We mnie dusza spiewa niezaleznie od pory roku.
Pozdrawiam z podobaniem dla mini :)
i niech śpiewa do lata
:)
z podobaniem
;)
Urocza jesienna miniaturka. Uwielbiam jesinne barwy
krajobrazu.
Pozdrawiam wieczornie.
" Jesiennieję jak ten sad czy ogród..."