Święto

Elegancki pan, ten taki, jak z żurnala,
chciałby się z panią, tak zwyczajnie jakoś, spotkać.
Nie mówię, że to ja się bardzo staram,
ale na pewno sytuacji mógłbym sprostać.

Melancholijny taki gość, jak z kawiarenki,
gdzie dym tytoniu miesza się z parzoną kawą,
chciałby powiedzieć, że te pani cudne wdzięki,
to, mówiąc krótko, jego ukrywana słabość.

Tak w ogóle i w szczególe, to jest pewny,
że ma ten styl i asertywność, na poziomie.
Ale bez pani, jest jak proch bez pól bitewnych.
Bo tylko pani może w nim rozniecić płomień.

I siedzi sam, w tej kawiarence, przy koniaku -
i, jestem pewien, myśli coś na pani temat.
Pewnie coś w stylu, że tu nie ma laku w braku,
bo to nie z panią, proszę panią, taki schemat.

On, jak dżentelmen, dobrze ceni pani oczy,
gdyż ślą spojrzenia tylko tam, gdzie widzą piękno.
On by za nimi w najgorętszy płomień skoczył.
Niech pani wierzy - to dla tego pana święto.

Moje święto.

autor

Goldenretriver

Napisany: 2023-04-18 Dodano: 2023-04-18 18:49:33

Ten wiersz przeczytano 975 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie