świętość
koroną mojego życia
jest twój uśmiech szczery
jego sensem kwiat
przebijający suchą ziemię
wiara jest niewiarą
a niewiara wiarą
choć nie mówią święta Mirska
ani święty ksiądz Twardowski
wcale nie ma to znaczenia
serce wie i serce czuje
nie potrzebny złoty ołtarz
by was Kochać, by brać przykład
skromność w waszych Duszach była
jak za życia tak za śmierci
niech nie wznoszą wam pomników
niech nie krzyczą ogłaszają
już Jan Paweł II
został WIELKIM choć chciał MAŁYM.
autor
AniołŚwiatła
Dodano: 2014-03-14 18:09:22
Ten wiersz przeczytano 617 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Bardzo ładny wiersz i na czasie. Piękne ujęcie o Janie
Pawle II.
Wyraz niepotrzebny- razem.
Pozdrawiam z uśmiechem.
Na czasie w ramach Rozważania Wielko Postne
Jako katolit i do tego w piątek !
Taki wiersze to obowiązkowo na portalu czytuje
Dziękuje serdecznie i Pozdrawiam