syreni zew

Płynę liściem na wietrze
w delikatnej bryzie
opadam
w ognisko burzy

jestem snem o motylu
rozdeptanym
ogniskiem grozy
po drugiej stronie czasu świata
zabijam
nieumyślnie zwykłą myślą
o słodyczach w nadmiarze

gdzieś kiedyś może dziś jeszcze
niezwiązany z masztem
w przypływach strachu sam
będąc lękiem ucieleśnionym
mitem obżartym lotosem
zdążam tam gdzie syreni śpiew
wwiercający się w woskowinę uszu
pomiędzy Scyllę i Charybdę
miażdżonej duszy
towarzystwa
nie pragnę dlatego
dobrymi chęciami zabijam pamięć
martwej od niezawsze
a jednak nieumarłej
Penelopy

autor

beorn

Napisany: 2016-12-07 Dodano: 2016-12-07 14:50:45

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie