Szarej monotonii

Nie godzę się na Ciebie
Ani trochę

Ale ty nie pytasz o zgodę

Wchodzisz, siadasz, patrzysz
Rozkładasz ręce
Łapczywie łapiesz moje pocałunki
Dotykasz
Starego bujanego fotela
Siadasz w nim
Czekasz
Czekasz
Czekasz

Wypijasz herbatę
I wychodzisz

Smak monotonii
Jest drugim niestety
Obliczem naszej miłości

Czytam w książkach o szaleństwach
Uniesieniach
Marzeniach
Planach

I nie wierzę
Że można tak beznadziejnie kochać
Z takim beznadziejnym oddaniem

W wierszu nie mówi autor.

autor

aaaMe!

Dodano: 2010-03-23 19:55:03

Ten wiersz przeczytano 685 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie