szarobarwną tęczą

...Michałowi

pokonałam trudy mozoły
o własnych nogach przeszłam połoniny
usiadłam na kolanach przyjaciela
odleciałam rozpinając ponad chmurami kolorowy wachlarz
inni paralotniarze zaginęli między dzrzewami
my trzymaliśmy w dłoniach wiatr
płynęliśmy z niebiem w kierunku słońca
muzyka malowała obraz na ciszy

listopad. deszcz. przygnębienie.
zimą rozszalał się huragan.
płakałeś. płakałam.
czekałam na Twój znam. czekałeś na mój ruch
nieprzygoda zwiała Nasz sterowiec
w kierunku piekła
miałam wypadek
miałeś stłuczkę na drodze.

moja Matka
założyła po mnie czarny żałobny płaszcz
straciła świadomość zachowania granic
narodziła się wiosna
zostawiłam swoją rodzinę
pożegnałam piosenką nieszczęśliwą Wioletkę
ubrałam trapery i szukając błędów
konstrukcyjnych w Naszej paralotni
wyruszyłam w nieznaną dotąd drogę...

z nadzieją na lepszy świat...

autor

manianamija

Napisany: 2008-03-10 Dodano: 2008-08-05 19:37:17

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie