szarpiąca nerwy miłość ( sestyna)

Szukałem nieraz w marzeniach nocnych
tamtych uśmiechów. Gdzież one teraz?
Mam przez to wszystko zniszczone nerwy.
Pamiętam, kiedyś piliśmy wino.
Dzisiaj wzdychając do sobie mówię
- maczała palce w tym boska ręka.

Śni mi się w ręku jej, moja ręka.
Nasz ślub jak żywy. W majakach nocnych
całą małżeńską przysięgę mówię.
Bardzo bym nie chciał zbudzić się teraz,
gdy gra muzyka i szumi wino.
Jak dobrze działa na moje nerwy

gdy żyję tym snem. Łagodzi nerwy
myśl, że mnie głaszcze najdroższej ręka
a w szklance błyszczy czerwone wino.
Na zawsze zostań w tych scenach nocnych,
tylko ta miłość liczy się teraz.
Więc o kochaniu wierszami mówię,

że bardzo pragnę, że tęsknię – mówię,
że mam na strzępy zszarpane nerwy.
Ocalić może mnie dzisiaj – teraz –
pewność, że będzie moją jej ręka.
Nie będzie wtedy koszmarów nocnych.
Do lodu wstawię weselne wino

już dziś. Najlepsze francuskie wino.
Po cichu zaklęć tajnych nie mówię,
choć diabeł kusi w zaćmieniach nocnych,
bo czekam na nią i stąd te nerwy.
Dlatego pewnie tak drży mi ręka.
Czy już nadchodzi? - Jeszcze nie teraz.

Bardzo chcę jednak widzieć ją teraz.
Wśród bryłek lodu chłodzi się wino.
Gdy się z nią witam, już nie drży ręka,
o przyszłym życiu w miłości mówię.
Jestem spokojny, umilkły nerwy
po tylu mękach i zmorach nocnych.

Już nie w snach nocnych. Widzę ją teraz.
Spokojne nerwy, pijemy wino.
Bo szczęście – mówię - to twoja ręka.

autor

Boik

Dodano: 2009-06-28 14:29:36

Ten wiersz przeczytano 779 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie