Szczyt Opołonek

Czerwienia stoi świat
Wdychają czerwień grzbiety chat
I czerwień siłą dzikich stad
Podważa Skałę Dobosza
Pod którą leży skarb:
Żelazne jajko, w którym śni
Miedziana perła, w niej zaś tkwi
Żywy wciąż, srebrzysty dzwonek
A w nim złoty chleb
Ten czas cieszył las
Marszałek przybył sam
Był bez tam
Budował nowy szlam na kształt tych
Salickich słupów, co
Znaczyły rubież nową
Mocarstwem miała być bez dwóch zdań
Ziemica polskich żyć i już
Ale buki szumią wciąż
Jednakich wieści hyr, ten bez wyrw
Odstrasza każdy z nich wraży dziw
Wraży dziw...

autor

Kropla1220

Napisany: 2021-04-05 Dodano: 2021-04-05 15:16:25

Ten wiersz przeczytano 1028 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie