Szkatułka z marzeniami.

Drogą, między zbożami, idzie dziewczyna zakochana,
W różowych okularach,taka szczęśliwa,roześmiana.
W rękach niesie szkatułkę z marzeniami cennymi,
Lekka jak obłok z kwiatami we włosach--letnimi.

Zachwyca się swoim uczuciem,rozmawia z motylami,
Spogląda na szkatułkę z cennymi marzeniami.
W sercu Jego kołysze,wdziękami swymi czaruje,
Sukienka w kolorze brzoskwini i brzoskwiniowo smakuje.

Przymknęła oczy na chwilę,by słonko jej twarz ogrzało,
Potknęła się o kamień i wtedy nieszczęście się stało.
Rozbiła się cenna szkatułka,marzenia w świat uleciały,
Na drodze ślicznej dziewczyny, do nieba wyrosły skały.

Więc, zawróciła z tej drogi co życie szczęśliwe wróżyła,
Choć bardzo tego pragnęła,nigdy już tam nie wróciła.
Długo szukała swych marzeń,aż jesień życia spotkała,
Jej najmilszego nie było,drugiego... kochać nie chciała.

Czasami śni jej się droga,na której szkatułkę zgubiła,
W tych snach czasami znajduje, marzenia które straciła.
Zwyczajna z niej jest kobieta czasami,bywa tez w niebie,
Widzę wciąż tamtą dziewczynę i odnajduję w niej -siebie.

autor

zwyczajna kobieta

Dodano: 2007-06-05 21:25:36

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie