Szklana codziennosc

Siedzac przy czarnym stoliku
otula nas zapach malowanych sloncem fiolkow.
Oknem na swiat szklany ekran sie stal.
I slowa plynace nie rania juz ust
bardziej niz przegryziona szklanka w pospiechu.
Pytasz gdzie strach swoj schowalam..
Pod zamknietymi powiekami
czy w zamknietym sercu?
Dotykiem rzes lzejszym niz
motyle skrzydla
sprawdzasz czy serce mam..
Mam..Na koncu drogi
do naszego nowego domu.
Gdzie swit bedzie kryl sie
za naszymi marzeniami.
I listami pod wycieraczka.

Zaslaniam oczy przed
oddbiciem szklanej codziennosci

autor

ola-ja

Dodano: 2006-01-21 21:53:29

Ten wiersz przeczytano 834 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie