O szkodliwości dumy w milości
Ponad wszystko ceni dumę
wznosi ją ku chwale
serce toczy bój z rozumem
by się rozbić móc na skale
Woli umrzeć w dumy szponach
i ocalić ego cenne
nizli tulić się w ramionach
czerpiąc doznania przyjemne
Jeśli duma szczytem wszelkim
przesłania szczęścia oblicze
to czy ideałem wielkim
może być człowieka życie
Może warto spuścić z tonu
dwie połówki serca złączyć
i nie trzymać tgo tronu
jak ciasnej opończy
Duma ważnym jest atutem
lecz hołbiona ponad wszystko
daje kopa twardym butem
gasząc miłości ognisko
Komentarze (3)
Zbyt dumnym ze szczęściem i miłością nie po drodze,
Twój wiersz dobrze to oddaje, a więc duma do kieszeni,
miłość w dłoń...
...mówisz...kopa w du.....mę dać?....albo z czuba w
du...
Chyba masz rację, nadmiar dumy odsuwa od życia i
miłości, ale brak dumy tez nie jest dobry. Przemyślę
jeszcze to wszystko.